Dinozaury z okresu triasu, jury i kredy (2024)

Słowa kluczowe

• Archozaur: czasami nazywana „rządzącymi gadami”, ta grupa starożytnych zwierząt obejmowała dinozaury i pterozaury (latające gady)
• Terapsyd: grupa pradawnych gadów, które później przekształciły się w ssaki
• Zauropod: Ogromne dinozaury wegetariańskie z długą szyją i długimi ogonami (takie jak apatozaur)
• Terapod: dwunożne mięsożerne dinozaury, w tym raptory i Tyrannosaurus Rex
• Plezjozaur: długoszyje zwierzęta morskie (często opisywane jako podobne do potwora z Loch Ness)
• Pterozaur: skrzydlate latające gady, które wahały się od wielkości wróbla do 36-metrowego Quetzalcoatlusa
• Sagowiec: starożytne rośliny nasienne, które były powszechne w czasach dinozaurów i nadal są powszechne dzisiaj

Okres triasu

Na początku okresu triasu, 250 milionów lat temu, Ziemia właśnie wracała do zdrowia po wyginięciu permu/triasu , które było świadkiem wyginięcia ponad dwóch trzecich wszystkich gatunków lądowych i aż 95 procent gatunków zamieszkujących oceany . Jeśli chodzi o życie zwierząt, trias był najbardziej znany z różnicowania archozaurów w pterozaury, krokodyle i najwcześniejsze dinozaury, a także z ewolucji terapsydów w pierwsze prawdziwe ssaki.

Klimat i geografia w okresie triasu

W okresie triasu wszystkie kontynenty Ziemi połączyły się w rozległą, północno-południową masę lądową o nazwie Pangea (która sama była otoczona przez ogromny ocean Panthalassa). Nie było polarnych czap lodowych, a klimat na równiku był gorący i suchy, przerywany gwałtownymi monsunami. Według niektórych szacunków średnia temperatura powietrza na większości kontynentu wynosi znacznie powyżej 100 stopni Fahrenheita. Bardziej wilgotne warunki panowały na północy (część Pangei odpowiadająca dzisiejszej Eurazji) i na południu (Australia i Antarktyda).

Życie ziemskie w okresie triasu

Poprzedni okres permu był zdominowany przez płazy, ale trias zaznaczył wzrost gadów – zwłaszcza archozaurów („rządzących jaszczurek”) i terapsydów („gadów ssakokształtnych”). Z wciąż niejasnych powodów archozaury zachowały przewagę ewolucyjną, umięśniając swoich „ssaczych” kuzynów i ewoluując w środkowym triasie w pierwsze prawdziwe dinozaury, takie jak Eoraptor i Herrerasaurus . Jednak niektóre archozaury poszły w innym kierunku, rozgałęziając się, aby stać się pierwszymi pterozaurami ( dobrym przykładem jest Eudimorphodon ) i szeroką gamą krokodyli przodków , niektóre z nich są dwunożnymi wegetarianami. W międzyczasie terapsydy stopniowo się zmniejszały.z późnego triasu były reprezentowane przez małe stworzenia wielkości myszy, takie jak Eozostrodon i Sinoconodon.

Życie morskie w okresie triasu

Ponieważ wymieranie permu spowodowało wyludnienie światowych oceanów, okres triasu był dojrzały do ​​pojawienia się wczesnych gadów morskich. Obejmowały one nie tylko niesklasyfikowane, jednorazowe rodzaje, takie jak Placodus i Nothosaurus , ale także pierwsze plezjozaury i kwitnącą rasę „jaszczurek rybnych”, ichtiozaurów. (Niektóre ichtiozaury osiągnęły naprawdę gigantyczne rozmiary; na przykład Shonisaurus mierzył 50 stóp długości i ważył około 30 ton!) Rozległy Ocean Panthalassan wkrótce został uzupełniony nowymi gatunkami prehistorycznych ryb , a także prostymi zwierzętami, takimi jak koralowce i głowonogi .

Życie roślin w okresie triasu

Okres triasu nie był tak bujny i zielony jak późniejsze okresy jurajskie i kredowe, ale nastąpiła eksplozja różnych roślin lądowych, w tym sagowców, paproci, drzew podobnych do miłorzębu i roślin nasiennych. Jednym z powodów, dla których nie było triasowych roślinożerców o dużych rozmiarach (podobnie jak znacznie późniejszego Brachiosaurus ), jest po prostu brak wystarczającej ilości roślinności, aby odżywiać ich wzrost.

Triasowe/jurajskie wydarzenie wymierania

Nie jest to najbardziej znane zjawisko wymierania, wymieranie triasowo-jurajskie było fiaskiem w porównaniu z wcześniejszym wymieraniem permu/triasu i późniejszym wymieraniem kredy/trzeciorzędu (K/T) . Wydarzenie to było jednak świadkiem śmierci różnych rodzajów gadów morskich, a także dużych płazów i niektórych gałęzi archozaurów. Nie wiemy na pewno, ale to wyginięcie mogło być spowodowane erupcjami wulkanów, globalnym trendem ochłodzenia, uderzeniem meteoru lub ich kombinacją.

Okres jurajski

Dzięki filmowi Park Jurajski ludzie bardziej niż jakikolwiek inny okres geologiczny utożsamiają okres jurajski z epoką dinozaurów. W okresie jurajskim na Ziemi pojawiły się pierwsze gigantyczne zauropody i teropody, dalekie od ich smukłych przodków o rozmiarach człowieka z poprzedniego okresu triasowego. Ale faktem jest, że różnorodność dinozaurów osiągnęła swój szczyt w późniejszym okresie kredowym.

Geografia i klimat w okresie jurajskim

Okres jurajski był świadkiem rozpadu superkontynentu Pangaean na dwie duże części, Gondwanę na południu (odpowiadającą współczesnej Afryce, Ameryce Południowej, Australii i Antarktydzie) oraz Laurazję na północy (Eurazja i Ameryka Północna). Mniej więcej w tym samym czasie powstały jeziora i rzeki wewnątrzkontynentalne, które otworzyły nowe nisze ewolucyjne dla życia wodnego i lądowego. Klimat był gorący i wilgotny, ze stałymi opadami, idealne warunki do wybuchowego rozprzestrzeniania się bujnych, zielonych roślin.

Życie ziemskie w okresie jurajskim

Dinozaury: W okresie jurajskim krewni małych, czworonożnych, roślinożernych prozauropodów z okresu triasu stopniowo ewoluowali w wielotonowe zauropody, takie jak Brachiosaurus i Diplodocus . W tym okresie nastąpił również równoczesny wzrost średnich i dużych teropodów , takich jak allozaur i megalozaur . To pomaga wyjaśnić ewolucję najwcześniejszych, noszących pancerze ankylozaurów i stegozaurów.

Ssaki : wczesne ssaki wielkości myszy z okresu jurajskiego, dopiero niedawno wyewoluowały ze swoich triasowych przodków, utrzymywały niski profil, biegały nocą lub gnieździły się wysoko na drzewach, aby nie zostać zgniecionym pod stopami większych dinozaurów. Gdzie indziej zaczęły pojawiać się pierwsze upierzone dinozaury, których typowym przykładem są niezwykle podobne do ptaków Archaeopteryx i Epidendrosaurus . Możliwe, że pierwsze prawdziwe prehistoryczne ptaki wyewoluowały pod koniec okresu jurajskiego, chociaż dowody są wciąż nieliczne. Większość paleontologów uważa, że ​​współczesne ptaki pochodzą od małych, opierzonych teropodów z okresu kredowego.

Życie morskie w okresie jurajskim

Tak jak dinozaury rosły do ​​coraz większych rozmiarów na lądzie, tak morskie gady okresu jurajskiego stopniowo osiągały rozmiary rekinów (a nawet wielorybów). Morza jurajskie były pełne groźnych pliozaurów , takich jak Liopleurodon i Cryptoclidus, a także lżejszych, mniej przerażających plezjozaurów, takich jak Elasmosaurus . Ichtiozaury, które dominowały w okresie triasu, już rozpoczęły swój upadek.Prehistoryczne ryby były obfite, podobnie jak kalmary i rekiny , zapewniając stałe źródło pożywienia dla tych i innych gadów morskich.

Życie ptaków w okresie jurajskim

Pod koniec okresu jurajskiego, 150 milionów lat temu, niebo było wypełnione stosunkowo zaawansowanymi pterozaurami , takimi jak Pterodactylus , Pteranodon i Dimorphodon . Prehistoryczne ptaki nie rozwinęły się jeszcze w pełni, pozostawiając niebo pod silnym wpływem tych ptasich gadów (z wyjątkiem niektórych prehistorycznych owadów).

Życie roślin w okresie jurajskim

Gigantyczne roślinożerne zauropody, takie jak barozaur i apatozaur , nie mogły wyewoluować, gdyby nie miały niezawodnego źródła pożywienia. W rzeczywistości masy lądowe okresu jurajskiego były pokryte grubymi, smacznymi płaszczami roślinnymi, w tym paprociami, drzewami iglastymi, sagowcami, mchami widłowymi i skrzypami. Rośliny kwitnące kontynuowały powolną i stałą ewolucję, której kulminacją była eksplozja, która pomogła zwiększyć różnorodność dinozaurów w późniejszym okresie kredowym.

Okres kredowy

Okres kredowy to okres, w którym dinozaury osiągnęły maksymalną różnorodność, gdy rodziny ornithischian i saurischian rozgałęziły się w oszałamiającą gamę opancerzonych, drapieżnych pazurów, grubej czaszki i/lub długozębnych i długoogoniastych mięsożerców. Najdłuższy okres ery mezozoicznej, również w kredzie Ziemia zaczęła przybierać coś przypominającego jej współczesną formę. W tym czasie życie zdominowane było nie przez ssaki, ale przez gady lądowe, morskie i ptasie.

Geografia i klimat w okresie kredowym

We wczesnej kredzie trwał nieubłagany rozpad superkontynentu Pangaean, przy czym kształtowały się pierwsze zarysy współczesnej Ameryki Północnej i Południowej, Europy, Azji i Afryki. Amerykę Północną przecięło Zachodnie Morze Wewnętrzne (które przyniosło niezliczone skamieniałości gadów morskich), a Indie były gigantyczną, pływającą wyspą na Oceanie Tetydy. Warunki były na ogół tak samo gorące i parne jak w poprzednim okresie jurajskim, aczkolwiek z przerwami ochładzania. Era przyniosła również podnoszenie się poziomu mórz i rozprzestrzenianie się niekończących się bagien – kolejnej ekologicznej niszy, w której dinozaury (i inne prehistoryczne zwierzęta) mogły prosperować.

Życie ziemskie w okresie kredowym

Dinozaury : Dinozaury naprawdę zadomowiły się w okresie kredowym. W ciągu 80 milionów lat tysiące rodzajów mięsożernych przemierzało powoli oddzielające się kontynenty. Należały do ​​nich ptaki drapieżne , tyranozaury i inne odmiany teropodów, w tym ornitomimidy ("ptasi naśladowcy"), dziwne upierzone terizinozaury i niezliczona liczba małych upierzonych dinozaurów , wśród nich niezwykle inteligentny Troodon .

Klasyczne roślinożerne zauropody z okresu jurajskiego prawie wymarły, ale ich potomkowie, lekko opancerzone tytanozaury, rozprzestrzenili się na wszystkie kontynenty na ziemi i osiągnęli jeszcze większe rozmiary. Ceratopsy (dinozaury z rogami i falbankami), takie jak Styrakosaurus i Triceratops , stały się liczne, podobnie jak hadrozaury (dinozaury kaczodzioby), które w tamtych czasach były szczególnie powszechne, wędrując w ogromnych stadach na równinach Ameryki Północnej i Eurazji. Wśród ostatnich dinozaurów, które stały przed wyginięciem K/T, były roślinożerne ankylozaury i pachycefalozaury („jaszczurki grubogłowe”).

Ssaki : Przez większość ery mezozoicznej, w tym w okresie kredowym, ssaki były na tyle przestraszone przez swoich kuzynów-dinozaurów, że spędzały większość czasu wysoko na drzewach lub skuliły się razem w podziemnych norach. Mimo to, z ekologicznego punktu widzenia, niektóre ssaki miały wystarczająco dużo miejsca do oddychania, aby mogły ewoluować do przyzwoitych rozmiarów. Jednym z przykładów był 20-funtowy Repenomamus, który faktycznie zjadał młode dinozaury.

Życie morskie w okresie kredowym

Wkrótce po rozpoczęciu okresu kredowego zniknęły ichtiozaury („jaszczurki rybne”). Zostały one zastąpione przez złośliwe mozazaury , gigantyczne pliozaury , takie jak Kronosaurus , i nieco mniejsze plezjozaury , takie jak Elasmosaurus . Nowa rasa ryb kostnych , znana jako doskonałokostne, wędrowała po morzach w ogromnych ławicach. Wreszcie istniała szeroka gama rekinów przodków ; zarówno ryby, jak i rekiny odniosłyby ogromne korzyści z wyginięcia swoich morskich antagonistów gadów.

Życie ptaków w okresie kredowym

Pod koniec okresu kredowego pterozaury (latające gady) w końcu osiągnęły ogromne rozmiary swoich kuzynów na lądzie i w morzu, a najbardziej spektakularnym przykładem jest Quetzalcoatlus o rozpiętości skrzydeł 35 stóp. Było to jednak ostatnie westchnienie pterozaurów, które stopniowo zostały zastąpione przez pierwsze prawdziwe prehistoryczne ptaki . Te wczesne ptaki wyewoluowały z upierzonych dinozaurów żyjących na lądzie, a nie z pterozaurów, i były lepiej przystosowane do zmieniających się warunków klimatycznych.

Życie roślin w okresie kredowym

Jeśli chodzi o rośliny, najważniejszą zmianą ewolucyjną okresu kredowego było gwałtowne zróżnicowanie roślin kwitnących. Rozprzestrzeniły się one na oddzielających się kontynentach wraz z gęstymi lasami i innymi odmianami gęstej, splątanej roślinności. Cała ta zieleń nie tylko podtrzymywała dinozaury, ale także umożliwiała koewolucję wielu różnych owadów, zwłaszcza chrząszczy.

Wymieranie w okresie kredy i trzeciorzędu

Pod koniec okresu kredowego, 65 milionów lat temu, uderzenie meteoru na półwyspie Jukatan uniosło ogromne chmury pyłu, zasłaniając słońce i powodując wymarcie większości roślinności. Warunki mogły ulec pogorszeniu przez zderzenie Indii i Azji, które podsyciło ogromną aktywność wulkaniczną w „pułapkach dekańskich”. Roślinożerne dinozaury, które żywiły się tymi roślinami, wyginęły, podobnie jak mięsożerne dinozaury, które żywiły się roślinożernymi dinozaurami. Droga do ewolucji i adaptacji następców dinozaurów, ssaków, w późniejszym okresie trzeciorzędu była teraz oczywista.